Hope is the only thing stronger than fear. De hoop dat de tumor onschuldig was, de hoop op genezing, de hoop dat de volgende behandeling minder zwaar zou zijn, de hoop weer te kunnen lopen, de hoop minder pijn te hebben, de hoop weer te kunnen paardrijden. En heel stiekem, de hoop Grand Prix te mogen starten. 

Hoop en angst

De afgelopen 21 maanden zijn we heen en weer geslingerd tussen hoop en angst. De angst begon op 9 december 2021 met de diagnose borstkanker. Daarna begon de ratrace van operaties, nog meer onderzoeken, bestralingen, chemokuren, ontelbaar vaak bloed- en infuusprikken, medicijnen met veel bijwerkingen en helaas ook onherstelbare beschadigingen. Mijn hoop dat alles weer normaal wordt, hebben de artsen al uit mijn hoofd gepraat. Maar de hoop in mijn dromen, neemt niemand mij af. En zoals Stephenson het zegt: 'If you have a heartbeat, there is still time for your dreams!' 

 

Droom

Als heel klein meisje, had ik al de droom Grand Prix te starten. Toen Rocksted en ik, vlak voor mijn chemoperiode, winstpunten in de Lichte Tour haalden, leek die droom opeens wat dichterbij. Maar korte tijd later, was die droom verder weg dan ooit. De behandelingen maakten mij erg ziek. Op een gegeven moment kon ik niets anders dan in bed liggen met ondraaglijke pijn. Soms leek de situatie uitzichtloos, maar dan kwam er toch weer een sprankje hoop om de hoek kijken. De paarden zorgden voor die hoop. Hun zachte ogen, lieve hinnikjes, hun aanwezigheid en hun liefde hebben mij weer uit m'n bed gekregen. En de Grand Prix droom kwam weer tot leven.

 

Diezelfde droom zorgt tegelijkertijd voor angst. Angst dat ik het niet kan, angst dat mijn lichaam het niet aan kan, angst om te falen, angst dat de droom te groot is... Daarom zou ik jullie willen vragen mij mentaal te steunen. Willen jullie mij helpen deze droom te realiseren?

 

Pink Ribbon Wedstrijd

Het is tijd om wat terug te doen voor alle steun, hulp en gezondheidszorg die ik heb gekregen. Daarom wil ik op 17 september graag meedoen aan de oefen-dressuurwedstrijd in Nieuwe Pekela waarbij de volledige opbrengst naar Pink Ribbon gaat. Het lijkt mij heel bijzonder om die dag mijn droom te verwezenlijken en met Rocksted Grand Prix te starten. Ik kan op dit moment namelijk rijden, en ik weet niet hoe dat over een paar maanden of een half jaar zal zijn. Dus of we ooit officieel GP kunnen starten weet ik niet, maar deze proef zullen we in ieder geval nooit vergeten!

 

Zouden jullie mij willen steunen? Iedere donatie voelt voor mij als een duwtje in de rug om de stap te durven zetten om daadwerkelijk de ring in te rijden voor onze aller eerste Grand Prix proef. Tegelijkertijd gaat de volledige opbrengst van elke donatie naar Pink Ribbon. Er is veel geld nodig voor onderzoek om deze ellendige ziekte beter te kunnen behandelen. En ik gun het iedere vrouw, om er beter doorheen te komen dan ik.